Ben ik de enige die het gevoel heeft dat andere mensen de leukste uitstapjes maken, terwijl ik niet verder kom dan het park bij ons in de buurt? Dat de kinderen van mijn vrienden de interessantste hobby’s doen, terwijl de mijne gewoon op zondag naar de Chiro gaan? Dat iedereen in mijn omgeving de mooiste en hipste kleren draagt van merken die voor mij onbetaalbaar zijn? Of dat een verjaardagsfeestje of babyborrel telkens een display wordt van creativiteit, originaliteit en geld?

Ik moet mij niet anders voordoen dan ik ben. Ik geef toe dat ik ook altijd verrassend uit de hoek wil komen, maar ik heb er spijtig genoeg niet altijd het geld voor.
Ik ben in 2017 gescheiden. Ik betaal, dankzij mijn ouders, geen al te hoog bedrag af aan de bank, maar ik rijd met een auto, ik koop kleren voor mezelf en mijn dochters, ik koop eten voor mijn gezin, ik betaal verzekeringen en ziekenkas, water en elektriciteit, soms zijn er uitstapjes naar de tandarts, de auto moet al eens op onderhoud, de dakgoot was aan vervanging toe… en dan zwijg ik nog over de zoveelste verjaardag of babyborrel waar een centje of geschenkje op zijn plaats is.

Onlangs werden we uitgenodigd op het fantastische huwelijksfeest van mijn schoonbroer en schoonzus. Alles was tot in de puntjes verzorgd. En ik zat ermee verveeld. Als mijn vriend en ik ooit zouden willen trouwen, dan zal het iets totaal anders moeten worden. Financieel kunnen wij ons zoiets gewoonweg niet veroorloven. Financieel kon ik zelfs mijn outfit voor hun trouw niet veroorloven.
Op de koop toe deed mijn metekindje diezelfde dag haar vormsel. Ook hier had ik geen geld meer te spenderen, maar je kan toch niet anders? Ik maak weleens een tekening voor haar of schrijf een leuk briefje, maar je koopt toch altijd iets? Al is het maar een kleinigheidje?

Deze maand zal ik aan mijn spaarcentjes moeten zitten, ook al denk ik bij mezelf: daar dienen die toch niet voor! Spaargeld dient niet voor cadeautjes en feestkledij. Spaargeld dient voor een financiële tegenslag die opgevangen moet worden.

Wat ik vaak doe, is op zoektocht gaan naar piekfijne spulletjes. Het juiste behangpapier voor nog geen €30/rol, of het ideale salontafeltje voor nog geen €40. Ik kan ook ontzettend genieten van de perfecte outfit te vinden, die in totaal nog geen €100 kost. En dan heb ik het niet alleen over kleren, maar ook over schoenen, kousen en oorbellen inbegrepen.
Uiteraard gaan er nu bij sommigen onder jullie alarmbellen af. Zo goedkoop, dat kan niet ethisch verantwoord zijn! Denk aan de mensenrechten, denk aan het klimaat, denk aan duurzaamheid.

Gelijk hebben ze! Ik lig daar ook wakker van! Net zoals ik wakker lig van mijn bankrekening die op het einde van de maand weer in het rood staat. Ik lig wakker van het verkeerde voorbeeld te geven aan mijn kinderen als het over geld gaat. Ik lig wakker van mensenrechten en het klimaat. Dat is net het probleem. Ik lig van alles wakker! Ik wil zonnepanelen en een elektrische wagen, maar dat kan ik mij niet veroorloven. Ik wil mijn ogen laten laseren, zodat ik geen lenzen meer hoef te kopen en er geen extra plastieken flessen met lenzenvloeistof worden geproduceerd. Ik wil creatieve cadeautjes kopen voor mijn omgeving, ik wil leuke outfits kopen voor mezelf bij winkels die rekening houden met al het bovenstaande, ik wil niet elke week hetzelfde eten, ik wil … Ik wil enorm veel dat buiten mijn budget ligt.

Nu hoor ik enkele vriendinnen zuchten en denken: ‘Koop dan tweedehands of koop lokaal bij de boer in jouw buurt.’ Ik weet het allemaal wel. Ik doe het ook als er tijd en energie voor is. Maar mag het voor één keer minder zijn? Minder gezeur op alles wat ik verkeerd doe? Minder hoge verwachtingen op gebied van feestjes en geschenkjes? Minder problemen maken van mijn consumeergedrag? Minder gedachten in mijn hoofd om van wakker te liggen?

Laat het gewoon voor deze ene keer even minder zijn…